Son birkaç gündür kendimi garip hissediyorum. Uyku düzenimdeki, daha doğrusu uyku düzensizliğimdeki düzensizlik artmaya devam ediyor. Dün gece saat iki gibi gözlerimi dinlendirmek için yatağa uzanmıştım. Fakat ilginçtir ki, uyuya kalmışım. Sabah saat yedide uyandım. Baktım masa lambam hala yanıyor. O derece uyumuşum. Şuanda da uykum geliyor. Ne yapsam bilmiyorum. Şimdi uyusam gece kesin kalkarım ve gün boyunca etrafta vampir gibi gezerim. Kendime çeki düzen vermem gerek. Aslında bu durum kesinlikle geçici. Çünkü kendimi biliyorum, çalışmaya başladığım zaman düzen kendi kendine oturacak.
Dün akşam YouTube’deki Britain’s Got Talent yarışmasında performans gösteren insanların videolarını izledim. Çok etkileyici gerçekten. İnsanların etraflarından aldığı onca negatif enerjilere rağmen yeteneklerini mükemmel bir şekilde izleyicilere sergiliyor. Aralarında bir tanesi vardı. Kardeşi de kendinden önce performans gösterdi. Onu reddettiklerini duyunca gözleri dolan Calum Scott, sahneye çıktı ve öyle etkileyici bir ses tonuyla söyledi ki şarkıyı. Resmen içime işledi, oradaki yüzlerce insana olduğu gibi. Şarkı Robyn‘in Dancing On My Own‘du. Tabi slow versiyonu.
Şuan Medium’da bir şeyler yazmak isterdim ama şuan uyku bastırıyor. Göz kapaklarımın yer çekimine gösterdiği direnci hissedebiliyorum. Onları biraz rahat bırakayım da düşsünler.
