Günlerden cumartesi, sabah saat on buçuk gibi kalktım ve yine bilgisayar başına geçtim. Ne var şunda bilmiyorum ama kendimi saatlerce karşısında buluyorum. Hiç hoşuma da gitmiyor açıkçası. Bir yaz günü, yapılacak çok şey var aslında, hem de cumartesi günü. Bütün bir hafta şu iki günü bekle ama hiçbir şey yapma… Çok acınası cidden. Çok salağım cidden. Vakit öylesine hızlı geçiyor ki, aslında yaşamam gerektiğini, daha erken kalkıp bir şeyler yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sürükleniyorum ve akışa karşı bir direnişim yok. Hiçbir şey yapmamak üzere sessiz modda takılıyorum. Öğleden sonra temizlik yaptım, bir arkadaş vardı, Antalya’dan gelecekti, hem onunla buluşacaktık grup olarak, hem de doğum günü olan bir arkadaşın doğum gününü kutlayacaktık. O kadar zaman kaybettim ki evde, ne yemek yedim, ne de zamanında onların yanına gidebildim. Aralarından bir tanesinin evinde, bana yakın olanın evine, bir arkadaşla birlikte metrobüs durağında buluşup gittik. Muhabbet güzeldi, eğlendik. Sonrasında dışarıya bir klübe gittik. İlk önce neredeyse kimse yoktu ama saat iki gibi dolmaya başladı. Sonrasında da zaten adım atacak yer kalmadı. Saat dört gibi oradan çıktık. Arabası olan bir çift beni evime kadar bıraktılar sağolsunlar. Eve varır varmaz pantolonumu çıkarıp yattım. Lenslerimi bile çıkaramadan uyumuşum.
Çok sıkılıyorum, o kadar çok sıkılıyorum ki, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Yarın iş başı yapıyoruz ama iş yok, bu durum ne zamana kadar devam edecek bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İçimden bazen istifa edip başka bir işe girmek geliyor ama sil baştan tekrar bir şeyler için de koşturmak istemiyorum. Hayat çok monoton ilerliyor. Zevk veren neredeyse pek bir şey yok şu aralar. Bu yüzden de tek yaptığım spora gitmek, umarım istediğimi alırım. Zaman çok çabuk ilerliyor, lanet olsun… Önceden yapmam gerekenler diye bir listem oluyordu, son birkaç aydır ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum artık. Kendimi öylesine bırakmışım ki akışa, ne oluyor, ne olacak hiçbir fikrim yok.
Yalnız hissediyorum. Kendimi bırakmamın bir diğer nedeni de bu. Hiçkimse neden böyle yapıyorsun demiyor, neden bir şeyler yapmıyorsun da demiyor.
