Bayramdan sonra iş yükü artmaya başladı. Altından nasıl kalkabilirim bilmiyorum. Bugün yine çıldırmak üzereydim. Amerika’daki işlerin bazıları bana verildi, daha doğrusu operasyonu görebilmek için ben istedim. Çok fazla bir şey yok ama yapmam gereken diğer işlerle birleşince zor olmaya başladı. Emailleri kaçırmaya, devamlı hatırlatma yemeye başladım. Amerika’dan gelen istekler için aldığım aksiyonları karıştırır hale geldim. Bazen öyle bir an oluyor ki, emailleri yanlış kişilere gönderiyor, saçma sapan şeyler yazıyor, genellikle de yaptığım şeyleri hatırlamıyorum. Büyük bir sorun. Protein miktarını yeteri kadar alamamamdan kaynaklı diye düşünüyorum. Bu konuyu Nida ile Kanyon’da buluştuğumuzda da konuştuk. Onda da aynı durumun olduğunu, B12’yi aşı olarak alması gerektiğini, hap olarak alınanların pek bir yararı olmadığını söyledi. Sanırım benim de B12 alma vaktim geldi.
Bir an önce şu günün bitmesini istedim. Kolay kolay bitmeyeceğini biliyordum. Cuma günleri sancılı geçiyor artık benim için. Emailleri o kadar çabuk yanıtlamaya, işleri o kadar hızlı yapmaya çalışıyordum ki, bazen durup “ne yapıyorum ben burada ya” diyordum. Neyse ki kısa sürüyor ve işe geri dönüyorum. Zaman o kadar çabuk geçiyor ki, keşke bir saatim daha olsa da şu işleri bitirebilsem diyorum. Neyse, saat altıya geldi ve normal yüz ifademle servise binip yabancı arkadaşımın yanına gittim.
