Bugün çarşı günü. Geçen hafta internete çok ihtiyacım varken saçma sapan internet kafeler yüzünden yapmam gerekenleri yapmadım. Bu hafta iyi bir kafeye gidip internet kullanabilmem gerekiyordu. Sabah içtimasından sonra çarşıya çıkanları ikiye ayırdılar. Bir sorun varmış sanırım, onun için iki grup yaptılar. Selim’le ayrı gruplara düştük. Aslında gruptan ayrılıp onun grubuna geçebilir, ya da onun benim grubuma kaymasını sağlayabilirdim. Bir sorun olmazdı. Uğraşmak istemedim. Nizamiyeye gidip orada bekledim kendisini. Bir saat kadar bekledikten sonra çarşıya çıktık. Sadece iki kişiydik. Diğerlerine de ulaşmaya çalıştık ama telefonları kapalıydı. İlk durağımız Paradise oldu. Erzincan’daki bebelerin (Yasin’in deyişiyle) yani askerlerin kız tavlamak için gittiği bir yer Paradise. Görseniz aslında bizim Kardeşler Unlu Mamuller gibi ama başkalarının gözünde başka bir şey işte, her neyse. Selim kahvaltı yapmadığı için ve kendini şımartmak istediği için buraya girdik. Allah’tan kekolar/bebeler yoktu da rahat rahat takıldık. Kendi kahvaltısını yaparken ben de kahvemi içiyordum. Kahvaltıdan sonra internet kafeye geçtik. Şansızlık ya, on dakika internete girmeye çalıştım. Güya Erzincan’ın en iyi internet kafelerinden bir tanesi. Sorun çözüldü ve yazımı yazmaya başladım. Şuan hala yazıyorum işte.
Arkadaşlarımın Facebook’tan mesaj attıklarını gördüm. Dışarıdaki hayatımı, üniversite yıllarımı, Polonya’daki günlerimi çok özlüyorum. Arkadaşlarımla takılmayı, cep telefonundan mesaj atmayı, bilgisayarda film izlemeyi, salondaki dev ekran televizyonda yabancı dizi izlemeyi, yarış bisikletimi sürmeyi, papağanlarla ilgilenmeyi, en önemlisi de annem ve babamla sabah kahvaltısı yapmayı özledim. Belki de en çok özlediğim şey onlarla vakit geçirmek ama durum bu işte. Onlar bir yerde ben bir yerde, görüntülü bile konuşamıyoruz 🙁 Yeğenlerimi özledim, ablamları özledim. Kuzenlerimle vakit geçirmeyi özledim… Kısacası dışarıdaki özgürlüğümü özledim.
Az zamanım kaldı. Allah izin verirse 46 gün sonra askerliğim bitiyor. Bittikten sonra ne yapacağımı merak ediyorum. İş hayatına atılacağım, orası kesin fakat bu durum biraz korkutuyor beni. Yeni bir yer, yeni insanlar, yeni düzen ve sonra rutin hayat…
Yan yan yan yanmam lazım,
Daha yol almam lazım,
Kendimden caymam lazım, zor!
